Αλευάδαι/-ες

Η πιο φημισμένη στην αρχαιότητα ηγεμονική οικογένεια της Θεσσαλίας, που θεωρούσε γενάρχη της τον εγγονό του Ηρακλή, Αλεύα. Αυτόν ακριβώς ανέφεραν τόσο ο ιστορικός Ελλάνικος όσο και ο Αριστοτέλης (σε έργα του που δεν διασώθηκαν) ως θεμελιωτή της πολιτικής και στρατιωτικής οργάνωσης της Θεσσαλίας. Οι Α. ήταν πάμπλουτοι, ισχυροί και φιλόδοξοι, γι’ αυτό καλούσαν στη λαμπρή αυλή τους, στη Λάρισα, σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους από την υπόλοιπη Ελλάδα (π.χ. τον ποιητή Σιμωνίδη από την Κέα, τον σοφιστή Γοργία κ.ά.), με αντικειμενικό σκοπό να ακούγονται ύμνοι για τα πλούτη, τη δύναμη και τη φιλοξενία τους. Από την αρχαϊκή περίοδο έως τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. πολλοί από τους Α. έγιναν ταγοί (ανώτατοι άρχοντες του Κοινού των Θεσσαλών) ή αρχοί. Ένας από τους σπουδαιότερους Α. ήταν ο Ευρύλοχος, ταγός των Θεσσαλών στον πρώτο Ιερό Πόλεμο της Δελφικής αμφικτιονίας (586 π.Χ.). Λέγεται ότι ύστερα από τη λήξη αυτού του πολέμου, αυτός ήταν που οργάνωσε τα Πύθια σε Πανελλήνιους αγώνες. Κατά τους Περσικούς πολέμους, οι Α. μήδισαν. Αν και πολλοί Α. είχαν την εξουσία στη Θεσσαλία σχεδόν για τρεις αιώνες, η αρχή τους δεν έγινε ιδιαίτερα αγαπητή ούτε ανάμεσα στους ομοϊδεάτες τους· και είναι χαρακτηριστικό ότι στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. ήταν τέτοια η εσωτερική αναστάτωση, ώστε συμφωνήθηκε να εκλεγεί «άρχων μεσίδιος» για να αποκατασταθεί η γαλήνη στη Θεσσαλία. Αργότερα, οι Α. στάθηκαν στο πλευρό των Μακεδόνων προσδοκώντας βοήθεια στον ανταγωνισμό τους με τους άλλους Θεσσαλούς άρχοντες, την οποία όμως δεν τους έδωσε ο Φίλιππος B’. Έτσι, η εξουσία των Α. ξέπεσε σταδιακά.